به بهانه بازپخش سریال «آوای باران» از آی‌فیلم، با حمیدرضا پگاه به گفتگو پرداخته‌ایم.
به گزارش آی‌فیلم، سریال «آوای باران» فارغ از قصه ملتهب و پر تعلیقی که داشت، به دلیل کاراکترها و شخصیت‌های قصه هم مورد توجه مخاطب قرار گرفت. یکی از این شخصیت‌ها طاها با بازی حمیدرضا پگاه بود. بازیگر متین و با اخلاقی که همواره یک سمپاتی مثبت نسبت به او وجود دارد. طاها در دو مقطع زمانی قبل و بعد از زندان، دو شخصیت متفاوت را به نمایش می‌گذارد که قطعا این مسئله در بازیگری این نقش هم تاثیر می‌گذارد. با حمیدرضا پگاه در همین رابطه گفت‌وگو کردیم که در ادامه می‌خوانید.
«آوای باران» دومین همکاری شما با حسین سهیلی‌زاده بعد از سریال «آخرین گناه» بود که یک سریال ماورایی محسوب می‌شد؛ اما در اینجا ما با یک قصه اجتماعی مواجه هستیم. آیا جنس همکاری در این دو سریال با توجه به تفاوت ژانری آن، فرقی با هم دارد؟
به هر حال هر کارگردانی برای کار کردن در ژانرها و فضاهای مختلف، قواعد خاص خودش را دارد؛ اما همان کارگردان است که البته طی تجربه کار کردن پخته‌تر می‌شود، همانطور که یک بازیگر این فرایند را طی می‌کند. در کل باید این را بگویم که کار کردن با آقای سهیلی‌زاده خیلی راحت است؛ چون دقیقا می‌داند چه می‌خواهد و تکلیفشان با خودشان و دیگران روشن است و نسبت به اثری که در حال ساخت آن هستند، آگاهی و اشراف کافی دارند. البته از سمت دیگر سخت است؛ چون باید به اندازه ایشان نسبت به کار حساس و دقیق باشید. من همیشه می‌گویم خوب انجام دادن هر کاری سخت است. «آوای باران» نسبت به «آخرین گناه» فضای متفاوتی داشت و به لحاظ ژانری در دو فضای متمایز بودند؛ ولی چون من و سهیلی‌زاده شناخت و همکاری قبلی با هم داشتیم، خیلی راحت و بی دردسر با هم کار کردیم.
بیشتر بخوانید:
مصاحبه با سهیلی زاده کارگردان آوای باران
کلیپ آوای باران با صدای احسان خواجه امیری
از فصل دوم آوای باران چه خبر؟
«آوای باران» چه جذابیت‌هایی برای خود شما به عنوان یکی از بازیگران اصلی آن داشت؟
جذابیتی که «آوای باران» برای من داشت این بود که قصه در دو موقعیت زمانی روایت می‌شد و شخصیتی که من باید بازی‌اش می‌کردم، می‌رود و بعد از سال‌ها برمی‌گردد و با یک موقعیت تازه‌ای مواجه می‌شود. تعلیقی که در ذات و روند این قصه وجود دارد و فراز و نشیب‌هایی که طاها در آن تجربه می‌کند، برای من جذاب بود. من همیشه گفته‌ام که دوست دارم شخصیت‌ها و آدم‌های معمولی را در شرایط خاص بازی کنم و به نظرم طاها واجد این ویژگی بود.
به نظرم بازی در این نقش‌ها سخت‌تر است. اغلب نقش‌های منفی یا معتاد به دلیل اکت‌ها و طغیان‌هایی که دارند، بیشتر دیده می‌شوند؛ اما اینکه بتوان یک شخصیت عادی را به خوبی بازی کرد، هنر است.
موافقم. به قول یکی از بازیگران اینکه وارد قاب بشوی داخل چند کشو را بگردی و از قاب بیرون بیایی، شاید به نظر ساده بیاید؛ اما بازی کردن همین کنش به شکل هنرمندانه دشوار است. برای اینکه این بازی به ظاهر کم اهمیت، طبیعی و باورپذیر شود و برای اینکه واقعی به نظر برسد، شما به عنوان بازیگر باید اندازه و شیوه اجرای این عمل و کنش را به خوبی بدانید و مهارت اجرای آن را داشته باشید.
در همین ارتباط نقش طاها در «آوای باران» به دلیل اینکه در دو موقعیت زمانی قرار می‌گیرد، یک بازی خلاقانه نیاز دارد و فکر می‌کنم همین چالش برانگیز بودن نقش برای شما جذاب بود.
به نظر من خود بازیگری چالش است. یعنی اگر یک پلان هم بازی کنید در واقع وارد یک چالش شده‌اید؛ یک چالش دراماتیک و تصویری. فرقی نمی‌کند، به هر حال شما باید این شخصیت را معرفی کنید و فراز و فرودهای شخصیت را در فراز و نشیب‌های قصه به شکل باورپذیری به تصویر بکشید. طاها در یک مقطع به لحاظ کاری و اجتماعی در اوج است و در مقطع زمانی دیگر برمی‌گردد و به دلیل اتفاقات خاصی که تجربه کرده، در یک شرایط جدید قرار می‌گیرد. حالا جایگاه او فرق کرده و انگار به دلیل زندانی طولانی که متحمل شده، به یک شخصیت دیگر بدل شده است. در واقع من نقش آدمی را که 15-20 سال از خودم بزرگتر است، بازی کردم و این خیلی کار راحتی نبود. از سوی دیگر این شخصیت بعد از یک غیبت طولانی و تجربه زندان وقتی برمی‌گردد، با آدم‌ها و واقعیت‌های مختلفی رو به رو می‌شود، حتی برخی به او دروغ می‌گویند و با او صادق نیستند. در واقع طاها یک آدم زخم خورده است و همه این ویژگی‌ها، ما را با یک شخصیت پیچیده مواجه می‌کند. حفظ هویت این شخصیت و باورپذیر بودن این تغییرات در طاها برای مخاطب، بخش سخت کار بود.
در واقع انگار شما در این سریال دو نقش بازی کردید، چون طاهای بعد از زندان با طاهای قبل از زندان متفاوت بود.
دقیقاً؛ چون این شخصیت دچار تغییر و تحول شده و انگار به یک آدم دیگر با خصلت‌ها و ویژگی‌های رفتاری دیگری بدل شده و این برای بازیگر به مثابه بازی در دو نقش است؛ گرچه کاراکتر همان کاراکتر است.
آقای پگاه برای شما به عنوان بازیگری که پس از 7 سال ممکن است بازی خود را در بازپخش این سریال ببینید، تماشای دوباره «آوای باران» چه کارکردهایی ممکن است داشته باشد؟
ببنید، من منتقد سختگیر خودم هستم و وقتی کاری از خودم می‌بینم؛ چه تازه بازی کرده باشم و چه در گذشته، با نگاه منتقدانه به آن نگاه می‌کنم و همیشه اول می‌گردم و عیب و نقص‌های کار خودم را پیدا می کنم. بیشتر دنبال ضعف‌های خودم در بازیگری هستم تا آن را در کارهای بعدی تکرار نکنم. بازپخش‌ها می‌تواند این فرصت را برای من بازیگر فراهم کند که عملکرد خودم را مورد ارزیابی مجدد قرار دهم و به ضعف و قوت‌های احتمالی خودم در آن نقش پی ببرم. به لطف خدا، سریال «آوای باران» از سریال‌های خوب تلویزیونی بود که در زمان خودش که سریال پرمخاطبی نداشتیم، به شدت مورد توجه مخاطب قرار گرفت و یک مسئله اجتماعی مثل فقر و تکدی‌گری را به خوبی به تصویر کشید و به نظرم خاطره خوبی از خود به جای گذاشت.
به قلم سیدرضا صائمی
بیشتر بخوانید:
از حمیدرضا پگاه بیشتر بدانید
مشاهده و دانلود سریال آوای باران
دیدگاه هفتگی آی‌فیلم منتشر شد
ا.ا/ ط ه
